در زندگی یاد گرفته ام که:
با احمق بحث نکنم و بگذارم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند!
با وقیح جدل نکنم، چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روحم را تباه میکند!
از حسود دوری کنم، چون حتی اگر دنیا را هم به او تقدیم کنم ، باز از من بیزار خواهد بود!
تنهایی را به بودن در جمعی که به آن تعلق ندارم ترجیح دهم!
بگوییم : از اینکه وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم.
نگوییم : ببخشید که مزاحمتان شدم.
***************************
بگوییم : در فرصت مناسب کنار شما خواهم بود.
نگوییم : گرفتارم.
***************************
قبلاً مطلبی داشتیم در مورد انسانهایی که محیط کار و زندگی را مسموم میکنند. ظاهراً حضور این نوع انسانها در محیط کار و زندگی ما اجتناب ناپذیر است. اما سوال دیگری که مطرح می‌شود این است که با این انسانها چه باید کرد؟ آنچه در اینجا می‌خوانید خلاصه‌ای از راهکارهایی است که در منابع مختلف از جمله فوربس، کارآفرین (Entrepreneur) و Psychcentral و Inc و سایر ناشران معتبر محتوا ارائه شده است.
کتابخوانی از جمله صفاتی است که بسیاری از ما علاقه داریم واجد آن باشیم، اما اکثر ما وقت و حوصله کافی را به خواندن کتاب اختصاص نمیدهیم. سعی کرده ام با کمی مطالعه و جستجو و تطبیق آن با شرایط خود و اطرافیان، برخی از مهمترین نکات در این حوزه را گردآوری کنم.
قبل از هر چیز باید ببینیم چه عواملی مانع مطالعه ما میشوند تا در مورد رفع آنها فکر کنیم:
۱) احساس میکنیم سرعت خواندن ما بسیار کند است و پیشرفت خوبی نداریم.
۲) مطالعه کتابها را آغاز میکنیم اما آنها را به پایان نمیبریم.
۳) در زمان مطالعه کردن، نمیتوانیم به شکل کامل و مناسب، تمرکز داشته باشیم.
۴) مطالعه کردن برای ما خسته کننده است.
عموم ما در انتخاب غذاها و نوشیدنی‌ها، به شدت دقت میکنیم تا از مواد خوراکی ناسالم دوری کنیم. برای عموم ما، تنفس در هوای آلوده‌ی شهرهای بزرگ، یک نگرانی و دغدغه‌ی دائمی است و همیشه احساس میکنیم که شاید با هر دم و بازدم، بیش از آنکه نیاز بدن خود به اکسیژن را تامین کنیم، سرب و آلاینده های دیگر را جذب میکنیم.
عموم ما سیگاری نیستیم و دوست نداریم که دوستانمان هم سیگار بکشند و در هر فرصتی، می‌کوشیم آنها را به ترک دخانیات تشویق کنیم.
اما فراموش میکنیم که خطرناک‌ترین سمومی که وارد مغز و بدن ما میشوند، نه آلاینده‌های هوا هستند و نه دود سیگار. نه افزودنی‌های کارخانجات مواد غذایی و نه محصولات غیربهداشتی. گاهی اوقات، اطرافیان ما، فضایی برای زندگی و تنفس ما می سازند که از هر سمی بدتر است و گاه خودمان، انسانی مسموم کننده برای محیط دوستان و خانواده و محل کار خود هستیم. انسانهایی که آلاینده‌ی محیط زندگی ما هستند، خطرناک‌ترین آلاینده‌های طبیعی هستند و گاهی ما، خود مهمترین آلاینده‌ی ارگانیک در بین دوستان و همکاران خود محسوب می‌شویم.
سایت‌های مختلفی به ارائه‌ی فهرست کارهای نادرستی که ما هر روز انجام میدهیم، پرداخته‌اند. این فهرست‌ها از روابط زناشویی یا چیدن ظرف در ظرفشویی را شامل میشوند. در اینجا منتخب کوتاهی از این فرست‌ها را برای شما آماده کرده‌ایم.
نخستین کاری که به صورت درست انجام نمیدهیم، نفس کشیدن است. نمی‌توان گفت که شیوه درست یا نادرست برای نفس کشیدن وجود دارد. اما مشخص شیوه‌هایی وجود دارد که میتواند اثربخشی تنفس را برای ما افزایش داده، جذب اکسیژن را ساده‌تر کرده و انرژی ما را افزایش دهد.
آنچه در اینجا می‌بینید، حرف های تازه‌ای نیست. به شکل‌های مختلف در بخش‌های مختلف متمم در مورد اینها صحبت کرده‌ایم. اما شاید دیدن همه آنها کنار هم جالب و به یاد ماندنی باشد.
این فهرست که با همکاری دوستان متمم (در پایین قسمت کامنت‌ها) تکمیل شده، به باور ما دستورالعملی قطعی و تضمینی برای عدم موفقیت است. خواهشمندیم،اگر مواردی از قلم افتاده،در زیر لیست بنویسید تا در ویرایش‌های بعدی تکمیل شود.
تحقیقات نشان می‌دهد، انسانها به محض احساس خستگی، قبل از هر چیز با خود مرور میکنند که آیا شب‌های قبل به اندازه‌ی کافی خوابیده‌اند یا خیر. اما کارهای کوچک زیادی وجود دارد که انجام دادن یا انجام ندادن آنها میتواند خستگی بیشتر یا کمتری را در طول روز برای ما به همراه بیاورد.
وقتی خسته هستیم کمتر نرمش میکنیم و فکر می کنیم با کم کردن فعالیت فیزیکی، ته مانده‌ی انرژی خود را ذخیره کرده‌ایم! بر اساس تحقیقی که در دانشگاه جورجیا انجام شده است، نرمش هفتگی فقط در حد سه روز در هفته و هر روز بیست دقیقه، میتواند پس از یک ماه و نیم، احساس خستگی را کمتر کرده و احساس انرژی داشتن را در هر یک از ما ایجاد کند. نرمش منظم با رساندن اکسیژن و مواد غذایی به بافتها، زمینه کاهش خستگی را فراهم میکند.
همه دوست دارند که تلاش و زندگیشان خروجی بیشتر و بهتری داشته باشد. همه دوست دارند که توانایی داشته باشند به جای صد واحد انرژی در روز، صد و بیست واحد انرژی صرف کنند به همان اندازه‌ی روزهای قبل – و نه بیشتر – احساس خستگی کنند. همه دوست دارند به نسبت انرژی و توانی که صرف میکنند خروجی بیشتری داشته باشند. خواه رشد علمی. خواه زندگی خانوادگی بهتر و خواه رشد شغلی.
معمولاً این نوع مباحث، تحت عنوان «کارایی» یا «Productivity» مطرح میشوند. خواندن و شنیدن و حرف زدن راجع به آنها هم، دغدغه بسیاری از ماست. اما با این وجود، ما کارهای زیادی انجام میدهیم که کارایی روزانه ما را کاهش می‌دهند یا حتی کاملاً نابود میکنند. در اینجا برخی از آنها را مرور میکنیم:
نه اشتباه نکنید! اگر فکر می‌کنید متمم هم به سراغ راهکارهای کوتاه مدت رفته و معتقد است که عادتی را می‌توان در پانزده دقیقه تغییر داد یا موفقیت را می‌توان یک شبه کسب کرد یا در یک هفته می‌توان تحولی بزرگ آفرید اشتباه می‌کنید. متمم هنوز هم اصرار دارد که تغییری که به سرعت به وقوع بپیوندد به احتمال زیاد، به سرعت هم به وضعیت قدیمی خود باز خواهد گشت.
ما نمی‌خواهیم در پانزده دقیقه نظم شخصی را برای همیشه وارد زندگیمان کنیم. بلکه می‌خواهیم نظم شخصی را به مدت پانزده دقیقه در روز رعایت کنیم! استعاره‌ای هست که الیور برکمن در گاردین به آن اشاره کرد و خیلی از مربیان حوزه مهارتهای فردی هم به آن اشاره میکنند: «نظم شخصی هم مانند خیلی از مهارتهای دیگر، مانند یک ماهیچه در بدن ماست. فشار زیاد و ناگهانی آن را خسته میکند. باید با تمرین‌های کوچک و سبک و تدریجی، آن را برای تحمل بارهای بزرگتر و سنگین‌تر پرورش دهیم».
از اینجا به بعد، یکی از مهمترین اصول مهم نظم شخصی را رعایت کنید: حتماً تا تکلیف یکی از مراحل زیر مشخص نشده، به سراغ مطالعه مرحله بعد نروید.
مرحله اول- فعالیتی را پیدا کنید که میخواهید در روز حداقل پانزده دقیقه به آن اختصاص دهید. ترجیحاً تلاش کنید که این فعالیت ویژگی‌های زیر را داشته باشد:
۱- هر روز مورد نیاز باشد یا هر روز بتوان آن را انجام داد.
۲- انجام آن به خودی خود برای شما خیلی خوشایند نیست (مطالعه چند صفحه کتاب، انجام تمرین‌های متمم، پیاده‌روی و خریدن نان تازه از نانوایی)
۳- اگر بعد از مدتی احساس کنید که توانسته‌اید آن کار را به صورت منظم انجام دهید، احساس خوبی به شما دست می‌دهد و آن را نوعی پیشرفت – هر چند کوچک – در انجام منظم تعهدات شخصی خودتان، می‌دانید.
مرحله دوم- یک برگه برای ثبت گزارش آن فعالیت اختصاص دهید و در جای مشخصی قرار دهید. این برگه میتواند در کیف شما، روی میز کار شما، روی دیوار اتاق شما یا هر جای دیگر قرار بگیرد. اما مهم است که جای ثابت و مشخصی داشته باشد. خیلی حس خوبی نخواهد بود که پانزده دقیقه کتاب بخوانید و سی دقیقه به دنبال برگه گزارش باشید تا نتیجه را ثبت کنید.
